Dwight V. Swain - Slavendrijvers op Jupiter

Science fiction

Fragment

. . . . . . . . . .
Muren, vloer en plafond van zijn cel hadden allemaal de koude groene glans van telonium.
Ook de deur, evenals de handboeien en de voetklemmen waarin hij gevangen zat.
Maar de naakte metalen brits, tegen één van de wanden geschoven, was slechts van staal.

Telonium was veel harder dan staal: 17,7 maal harder.

Toch kostte het Shane nog het grootste deel van de nacht om één van de poten van het rustbed los te breken, waarbij hij het sluitstuk van zijn voetklemmen als hefboom gebruikte.

De poot van de brits was ongeveer vier centimeter breed en veertig centimeter lang.
Hij was zwaar en scherp genoeg, om er de schedel van een dau van Uranus mee te klieven.
Shane legde dit wapen naast zich op de brits en wachtte, tot iemand de celdeur zou openen.

Na een poosje trof een naderend geluid zijn oor.
Dan het geklik van het slot.

Shane draaide zijn lichaam zodanig, dat zijn hoofd in de schaduw kwam te liggen.
Hij nam de houding aan van een rusteloze slaper, en kneep zijn ogen tot dunne spleten.
Zijn vingers streelden de metalen staaf.

De deur werd geopend.
Daar verscheen een zwaarlijvige bewaker - een Thoriaan - met zwaaiende vangarmen.
Hij stapte opzij om doorgang te verlenen aan een vrouw.
Ze droeg een kleine, met een doek bedekte schotel.

Ze was jong, slank en lenig en bewoog met de bevalligheid van een tara.
Haar hoge, stevige borsten waren slechts met een lint bedekt, volgens de Malya-manier en ook de fijne donkere trekken van haar gelaat verwezen naar de Malya.
Blauwzwart haar hing in fraaie golven tot aan haar heupen.

Zij sloot de brandkastachtige deur en kwam naar hem toe.
Dan keek ze aandachtig naar zijn gelaat.

Shane lag roerloos stil.

"Gar van de asteroïden, opperste leider van de Chonyas," fluisterde de vrouw voor zich heen.
In haar stem lag een ondertoon die droefheid of gelatenheid liet doorschemeren.
"Jij kwam van zeer ver, Aardman . . .
Zeer ver, om hier je einde te vinden."

Zij kwam tot helemaal bij de brits en bekommerde zich dan gedurende enige ogenblikken om haar schotel.
Dan stond ze recht en hield een hypodermische spuitnaald naar het licht.
Het buisje bevatte een kleurloze vloeistof.
Kalm draaide ze het schroefje dicht en maakte de hogedruk-gasampoule gereed die de vloeistof onmiddellijk in de aders zou verspreiden, zonder de huid te scheuren.

Shane verlegde zich een onderdeel van een centimeter.
Hij ademde bezadigd, voorzichtig.
De vrouw draaide zich om en boog zich over hem.
Ze bracht de naald dicht bij zijn keel . . . . .
. . . . . . . . . .