Olaf de Landell - De porseleintafel

Roman

• Geschenk ter gelegenheid van De Nederlandse Boekenweek
  van 24 februari tot 3 maart 1951
  
  

Fragment

'De duivel zit in die koffer,' zei Orne Tacoma.
'Vergeet hem, lieve vrouw!'
Zo sprak men op achtentwintig-jarige leeftijd tegen zijn liefste liefje, anno 1842.

De vrouw had er maar één antwoord op, dat nog niets verouderd is.
Zij glimlachte.

De duivel school inderdaad in die koffer.
Niet echter zat hij verborgen in de wijnrode flitsen der granaten, of in de koele glans van cornalijn.
Niet in de zilveren kam of het reukflesje, nee.
De duivel lag gebed in het roze porseleinen bord.

Wij kunnen niet nagaan, of Alberdien dit zelf ooit bevroed heeft.
Zij hield van porselein.
Waarom toch? . . .

Deze liefde was in haar gevaren, toen ze als meisje van zeven jaar een blauwe, geglazuurde stuiter won, met een ijl wit tekeningetje erop van een trouwe hond.

'Fidelletje' noemde ze hem.
Zij wist toen nog niet, dat honden ook wel eens Hektor heten . . .