Clark Darlton - Overval uit de oneindigheid

Science fiction

Fragment

. . . . .
"Natuurlijk gaan we nog wat wachten en ze dichter laten komen.
Zij zullen toch eerst trachten ons te bekijken en vast te stellen of Karas werkelijk aan boord is. Neen, zo vlug niet aanvallen.
Het eerste schot behoort ons, maar dat schot moet met zekerheid treffen!"

De vreemde schijf overvloog hen in een wijde boog.
De relatieve snelheid bedroeg nog weinig kilometer per seconde.
Langzaam naderde ze.
  
Duidelijk kon Jeff de kleine, zwarte opening herkennen, waar zich de loop van de atoom-straler verborg.
Deze loop was juist op hen gericht.
Zeker wachtte ook daar een Ganymeed er op om het vuur te openen.
Hij moest dood zijn, vooraleer hij dit ten uitvoer kon brengen. 

Jeff verminderde de snelheid, maar maakte geen aanstalten van koers te veranderen.
De andere vliegende schotel echter had zijn boog beëindigd en vloog nu naast hen naar de Aarde toe.
Steeds dichter kwam het tuig nabij en steeds duidelijker kon Jeff de loop van het boordwapen herkennen. 

Tien kilometer afstand nog.
Voor een boordstraler een zeer geringe afstand.
Harry had de doorzichtige zitplaats van de kanonnier juist in zijn vizier en wachtte. 

Jeff ook wachtte steeds maar, moest het eerste schot niet raak zijn! . . .

Vijf kilometer! . . . 

Twee kilometer! . . .

Achter de luiken herkende Jeff nu reeds duidelijk de kleine gestalten in de verlichte cabine.

Een kilometer! . . . 

Jeff knikte eindelijk Harry toe.
Hij knikte terug en bespeurde nu plotseling het ijzige gevoel van grote angst, dan werd hij terug rustig en bezonnen. 

Nu hing alles van hem af!
Alleen van hem! . . .
. . . . .