Clark Darlton - Overval uit de oneindigheid
Science fiction
Fragment
. . . . .
"Natuurlijk
gaan we nog wat wachten en ze dichter laten komen.
Zij zullen toch eerst
trachten ons te bekijken en vast te stellen of Karas werkelijk aan boord is.
Neen, zo vlug niet aanvallen.
Het eerste schot behoort ons, maar dat schot moet
met zekerheid treffen!"
De
vreemde schijf overvloog hen in een wijde boog.
De relatieve snelheid bedroeg
nog weinig kilometer per seconde.
Langzaam naderde ze.
Duidelijk kon Jeff de
kleine, zwarte opening herkennen, waar zich de loop van de atoom-straler
verborg.
Deze loop was juist op hen gericht.
Zeker wachtte ook daar een
Ganymeed er op om het vuur te openen.
Hij moest dood zijn, vooraleer hij dit
ten uitvoer kon brengen.
Jeff verminderde de snelheid, maar maakte geen
aanstalten van koers te veranderen.
De andere vliegende schotel echter had zijn
boog beëindigd en vloog nu naast hen naar de Aarde toe.
Steeds dichter kwam het
tuig nabij en steeds duidelijker kon Jeff de loop van het boordwapen herkennen.
Tien kilometer afstand nog.
Voor een boordstraler een zeer geringe afstand.
Harry had de doorzichtige zitplaats van de kanonnier juist in zijn vizier en
wachtte.
Jeff ook wachtte steeds maar, moest het eerste schot niet raak
zijn! . . .
Vijf kilometer! . . .
Twee kilometer! . . .
Achter de luiken herkende Jeff
nu reeds duidelijk de kleine gestalten in de verlichte cabine.
Een kilometer! . . .
Jeff knikte eindelijk Harry toe.
Hij knikte terug en bespeurde nu
plotseling het ijzige gevoel van grote angst, dan werd hij terug rustig en
bezonnen.
Nu hing alles van hem af!
Alleen van hem! . . .
. . . . .