C.S. Forester - Alle hens aan dek
Historische roman
In 1793, op de prille leeftijd van net zeventien, was
Horatio Hornblower gedwongen zeebenen te ontwikkelen als cadet.
Na zijn eerste
zeeziekte, klom de onfortuinlijke dokterszoon snel op door de rangen, om
admiraal van de vloot, Lord Hornblower te worden.
In de
tussentijd moet Hornblower heen en weer zeilen langs de kusten van Europa en
Amerika, waarbij hij de machtige schepen van Napoleon en Spanje bevecht of
ontwijkt.
Door zijn heldendaden tijdens de Franse Revolutie en zijn vele andere
avonturen in dienst van zijn land, is de naam Horatio Hornblower een legende
geworden.
Fragment
. . . . .
Op de dekgang sprong Wood de purser als een wildeman rond.
'De haaien mogen jullie verscheuren, pummels die jullie zijn,' schreeuwde hij.
'Heila, jij daar, omlaag!
Haal die grijns van je smoel en pas op je zaken,
anders klap ik het luik boven je dicht en kan je met ons meevaren.
Voorzichtiger aan, stommeriken, je kan met rum van zeven guineas het anker niet
gooien als met ballastschuitjes!'
Wood
hield toezicht op het inladen van de rum.
De oudgasten deden al hun best, de
onhandige baren een vaatje lek te laten stoten, omdat er dan een paar hartige
teugen rum in de wacht te slepen vielen.
De bemanning van de lichter hitste ze
op en Hornblower merkte wel aan een paar opgezette tronies en de overmatige
uitbundigheid dat de gladakkers al aan de drank gezeten hadden, ondanks Woods
argusogen en de marinier op schildwacht.
Hij dacht er evenwel niet aan, in te
grijpen, want het was onbegonnen werk een matroos van de rum af te houden als
die zijn kans schoon zag, dat was nog nooit iemand gelukt en hij waagde er zijn
prestige niet aan.
Van
zijn hoge, gunstige plaats bij de reling van het halfdek kreeg hij een
merkwaardig incident op het opperdek te zien.
Een volkomen over zijn toeren
geraakte reus, een tinmijnwerker te oordelen naar zijn biceps sprong op
Harrison toe, waarschijnlijk dol gemaakt door diens stortvloed van bevelen en
uitgebraakte kreten.
Maar de vijfenveertigjarige Harrison, die nooit schipper
had kunnen worden zonder honderden van zulke akkevietjes op te knappen en die
in zijn jonge jaren bokskampioen geweest was, week handig uit voor de vuistslag
van de Cornisher en sloeg hem tegen dek met één geweldige klap tegen zijn kaak.
Toen greep hij hem als een kat in zijn nekvel en schopte hem naar de talie
waaraan hij moest halen.
De reus pakte de halende talie evenals zijn makkers en
trok gehoorzaam met de anderen mee, onder Hornblowers goedkeurende blik.
. . . . .