A.E. van Vogt - De bezetenen
Science fiction
Fragment
Die dokters, die zijn geest hersteld hadden, hadden prachtig
werk verricht.
Hij voelde de kracht in zich groeien, de verzekerende kracht van
een geest die overtuigd was van zijn eigen gezondheid.
Ze hadden het er
prachtig van af gebracht.
Maar zijn gevoel van opluchting verzwakte.
Hij verzamelde
zijn gedachten.
Wacht eens even!
Hoe verklaar je dan . . . en . . .
Craig leunde achterover en lachte om zichzelf.
Bijna had ze
hem er laten inlopen, maar nog net niet, net niet!
Hij bekeek Anrella met
berekenende blik.
Ze was waarschijnlijk niet de eerste Vrouw die tegen haar man
had gelogen zonder een spier te vertrekken.
Die gedachte maakte het niet veel gemakkelijker om de waarheid onder ogen te zien.
Ze keek hem niet aan.
Ze had een zakdoek te voorschijn
gehaald en droogde haar tranen.
Eindelijk stopte ze de zakdoek weer weg en
Craig merkte dat het tijd werd dat hij iets zei, iets dat zijn ongeloof niet
zou verraden, maar in tegendeel de grap zou laten voortduren.
Indien hij het
goed aan boord legde zou hij misschien nog in staat zijn om waardevolle
informatie in te winnen.
Op het ogenblik dat hij begon te spreken merkte hij echter
dat het niet gemakkelijk zou zijn om de grimmige lijn van zijn werkelijke gedachten
te verbergen.
Zijn stem was scherp en hees toen hij zei:
Maar ik ben Lesley
Craig niet.
Craig is een man van vijftig, die een been verloor in
1944."
Ze scheen de onnatuurlijke klank van zijn stem niet te merken.
"Maar Les toch," zei ze.
"Begrijp je het dan niet?
Je bent een beroemd
geval in de geneeskunde.
Je werd opgepikt toen je zonder enig geheugen rondliep
op een landweg.
Je wist niet eens wie je was.
Je werd opgenomen door de dokters
van een geweldig rijke organisatie en kreeg de persoonlijkheid van een patiënt
die zijn hele vermogen aan de organisatie had overgemaakt toen jij daar was.
Ze
hebben je de persoonlijkheid van een ouder man gegeven omdat je de neiging had
om je ouder voor te doen.
Je wilde verantwoordelijkheid hebben, je wilde iets te
betekenen hebben.
Ik was je verpleegster en ik ben op jou verliefd geworden.
Verschillende leden van de organisatie kregen interesse in jouw geval en een van
hen, meneer Nesbitt, aanvaardde je voor een job, jouw job.
En stel nu asjeblieft geen vragen meer.
Ik heb je al teveel verteld.
Ik wil geen woord meer zeggen
vooraleer ik met Dokter Bovard gepraat heb"
Meteen stond ze op.
Craig keek haar verwonderd na.