Robert Hillman - De boekwinkel voor gebroken harten

Roman 


Fragment

Ze bleef niet lang, waar het huwelijken betreft: een jaar en tien maanden.
Haar briefje was ook kort:
"Ik ga weg. Weet niet wat ik moet zeggen. Liefs, Trudy." 

En Tom Hope bleef achter met een kwetsuur die zeker zijn dood leek te worden.
Hij stond bij de houten tafel in de keuken en herlas haar woorden keer op keer.

Hij dacht: het was de regen.
Hij zag haar voor zich op de veranda in haar blauwe jurk en haar vest terwijl de regen dag in, dag uit neerviel vanuit een grijze lucht. 
Nu, halverwege de middag, regende het ook, niet hard, maar met een dof geroffel op het ijzeren dak.

Hij las het briefje nog maar eens, alsof er zo meer woorden zouden verschijnen.
Het was geschreven op het roze briefpapier dat ze voor speciale gelegenheden gebruikte.
Ze had ook een sneetje toast met een enkele hap eruit achtergelaten.
De inham had de boog van haar tanden vastgelegd . . . 

Recensie

Tom Hope, begin dertig, woont op een afgelegen boerderij in Hometown, Australië, en is er gelukkig.
Hij is getrouwd met Trudy die hem verlaat en zwanger terugkomt.
Trudy haat het jongetje Peter maar Tom voedt hem liefdevol op. 

Als Peter vijf jaar is, neemt ze hem mee naar een christelijke sekte.
Peter wordt gepest en afgeranseld. 


In 1966 komt de Joodse Hannah naar Melbourne om een boekhandel te beginnen.
Tom helpt haar met de opbouw, ze worden verliefd en trouwen.

Hannah, 45 jaar, is zwaar getraumatiseerd.
Zij praat daar niet over maar haar verleden is voluit beschreven.

In 1944 werd ze met man en kind vanuit Boedapest naar Auschwitz vervoerd, het kind werd vergast, haar man doodgeschoten.
Na zware maanden in het kamp volgt de moeizame weg terug. 

Het lukt de kleine Peter twee keer de sekte te ontvluchten, maar Hannah accepteert hem niet en Tom brengt hem terug. 

Als Peter acht jaar is, krijgt Tom de kans om Peter te adopteren.

Na veel dramatische gebeurtenissen eindigen ze als een gelukkig gezinnetje. 


Verhaal vol dramatiek, harteloosheid, wreedheden en liefde.
De toon is ter zake, onverbloemd en diep rakend.