C.S. Forester - Met verzegelde orders

Historische roman

In 1793, op de prille leeftijd van net zeventien, was Horatio Hornblower gedwongen zeebenen te ontwikkelen als cadet.
Na zijn eerste zeeziekte, klom de onfortuinlijke dokterszoon snel op door de rangen, om admiraal van de vloot, Lord Hornblower te worden.

In de tussentijd moet Hornblower heen en weer zeilen langs de kusten van Europa en Amerika, waarbij hij de machtige schepen van Napoleon en Spanje bevecht of ontwijkt.
Door zijn heldendaden tijdens de Franse Revolutie en zijn vele andere avonturen in dienst van zijn land, is de naam Horatio Hornblower een legende geworden.

Fragment

. . . . .
'Laten aantreden voor straf- appel, sir?' vroeg Bush aan zijn steek tikkend.

Hornblower knikte; de bootsmansfluitjes kweelden. 

'Alle hens aan dek, straf- appel,' bulderde Harrison en uit alle hoeken en gaten stroomden de schepelingen toe en traden aan.

De captain stond rechtop met een uit graniet gehouwen gezicht bij de reling der kampanje.
In zijn hart vond hij lijfstraffen een beestachtig gedoe; toch schaamde hij zich voor dat zwak en het corvee er getuige van te zijn.
Twee of drieduizend gadegeslagen geselingen in twintig jaar dienst hadden hem niet verhard; integendeel, hoe moeilijk het hem ook viel het te erkennen, hij was nu zachtaardiger dan als zeventienjarige adelborst.

Maar voor het slachtoffer van hedenmorgen, was er geen ontkomen aan.
Het was Owen, een Welshman die niet kon afleren op dek te spugen.
Bush had gezworen dat zwak eruit te ranselen, maar zijn chef niet in zijn plan gekend, en Hornblower moest zijn fiat wel geven en zijn eerste officier bijvallen over het handhaven der discipline, al twijfelde hij er ernstig aan of een halve imbeciel die het spugen niet kon afleren ondanks de angst voor een pak rammel, veel nut zou ondervinden van de kat met negen staarten.

Gelukkig was het karwei spoedig opgeknapt.
De bootsmansmaats bonden de tot het middel naakte Owen aan het want en ranselden er onder tromgeroffel op los.
De niet uit het echte zeemanshout gesneden Owen jammerde van pijn, toen de kat in zijn schouders beet; na zijn twee dozijn hing hij doodstil aan zijn gebonden polsen.
Iemand begoot hem met water en toen werd hij omlaag gebracht.

'Laat morgenschaften, Mr Bush,' snauwde Hornblower, hopend dat zijn bruine tropenkleur de bleekheid eronder maskeerde.
Dat geselen van een halve gare was naar zijn smaak dubbel akelig op een nuchtere maag; ook verweet hij zichzelf, geen handige uitweg gevonden te hebben en dat hij zich door Bush de straf had laten opdringen.
. . . . .