Alexander Kent - Richard Bolitho, Adelborst

(Alexander Kent = pseudoniem van Douglas Reeman)

Historische oorlogsroman

Fragment

. . . . .
De uitkijk bracht zijn handen naar de mond en riep: 'Schip ahoy!'
Zijn stem veroorzaakte een echo, die even op een antwoord leek.

Dancer fluisterde: 'Wat denk je ervan, Dick?'

Bolitho schudde het hoofd.
'Ik weet het niet.'

Hij zag de masten langzaam boven de zwetende roeiers uitrijzen, en de gieken van de grote en de bezaansmast doelloos krakend en schuddend heen en weer bewegen.

'Riemen op!'

De riemen vielen stil, terwijl de man op de voorplecht een enterhaak hoog over de verschansing van het schip gooide.

Tregorren grauwde: 'Rustig an!' 

Onzeker keek hij omhoog naar de verschansing alsof hij verwachtte dat daar iemand zou verschijnen en zei toen: 'Enterploeg aan boord!'

De bootsman had alleen ervaren matrozen uitgezocht; binnen enkele seconden waren ze over de door de zon gedroogde verschansing geklommen, samenhokkend onder de vleermuisachtige zeilen.

Tregorren zei: 'Mr Dancer, neem het voorste luik!'

Hij gebaarde naar de bootsmaat die de geseling had uitgevoerd. 

'Thorne, overtuig jezelf ervan dat bij het grote luik alles pluis is.' 

Verrassend genoeg trok hij een pistool uit zijn riem en zette dat zorgvuldig op scherp. 

'Mr Bolitho en jullie twee daar, kom met me mee naar het achterschip.'

Bolitho keek even naar zijn vriend, die kort de schouders ophaalde voor hij zijn mannen naar het voorluik leidde.
Op dat moment glimlachte er niemand meer. 

Dit was een spookschip, verlaten en verwaarloosd, haar bemanning als geesten vervlogen. Hij keek in de richting van de Gorgon maar zelfs die scheen verder weg, en haar hulp scheen niet meer zo zeker. 

Tregorren zei hees: 'Dat vervloekte schip stinkt!'

Hij stond bovenop de kampanje met zijn hoofd naar één kant gebogen terwijl hij in de donkerte beneden hem keek. 

'Is daar iemand?' 

Maar er was geen ander geluid hoorbaar dan dat van de zee en het naargeestige kraken van het niet bezette stuurwiel.
. . . . .