Nell Kincaid - Nachten in Parijs

Roman

             Geen beschrijving beschikbaar

  
Fragment

"Ik zou je willen bewijzen hoe fantastisch twee mensen het samen kunnen hebben . . ."

"Dat hoef je me niet te bewijzen," zei Veronica, terwijl ze zich omdraaide naar de rivier.
"Met Dan heb ik het ook fijn gehad."

Hij sloeg zijn armen om haar heen en wiegde haar zachtjes heen en weer.
Een strelende avondbries streek over haar gezicht en langzaam liet hij zijn mond op de hare neerkomen.
De aanraking van zijn lippen was zo teder en zo warm, dat de tranen in haar ogen sprongen.
Dit was pas genegenheid, dit was pas warmte.

Toen ze haar ogen opendeed, las ze in zijn blik één duidelijke boodschap: ik geef om je en ik verlang naar je.

"Oh, Roger..."