Alexander Kent - Het loon van de glorie

(Alexander Kent = pseudoniem van Douglas Reeman)

Historische oorlogsroman

Fragment

. . . . .
Het dek helde over toen het roer van de Phalarope omging en ze op haar nieuwe koers zwaaide.
Bolitho wist niet meer hoe vaak zijn schip van richting veranderd was.
Hij wist zelfs niet hoe lang de strijd reeds aan de gang was.

Van een ding was hij zeker.
De Andiron was te wendbaar voor hen; ze lag nog steeds bovenwinds en bleef de Phalarope onafgebroken onder vuur houden.
Zijn eigen kanonniers werden gehinderd door een nieuwe tegenslag.
De wind ging liggen en zijn mannen vuurden nu blindelings in de ondoordringbare kruitdamp die van het andere schip kwam.
De damp kringelde in allerlei kleuren terwijl de Amerikaanse kaper de aanval voortzette.
Een keer, toen de grillige wind de damp als een gordijn optrok had Bolitho de batterij van de Andiron lange oranje vlammen zien uitbraken terwijl elk kanon gericht stond en alleen over de krappe kwartmijl tussen beide schepen vuurde.
Er werd hoog gericht en de kogels gierden door de tuigage en scheurden de nog aanwezige zeilen aan flarden.
Touwen en stagen hingen als wier naar beneden en telkens vielen zware blokken en lange stukken hout tussen de zwoegende kanonniers of in het heldere water langszij.

Het was blijkbaar de opzet de Phalarope lam te slaan door haar van haar masten te beroven. Misschien had de kapitein plannen voor het gebruik van nog een buitgemaakt schip, zoals ook de Andiron er een was.

De lange 9-ponders op het achterdek liepen tegelijk terug en bij hun scherpe, blaffende knallen had Bolitho het gevoel dat zijn trommelvliezen zouden scheuren.
Hij tuurde door de rook en overzag zijn eigen schip.
Alleen op het achterdek was er nog een schijn van eenheid en orde.
Adelborst Farquhar stond bij de hekreling en gaf met schitterende ogen vastberaden zijn bevelen aan de geschut-meesters.
Rennies mariniers stonden ook onwrikbaar.
Vanaf hun door de kruitdamp onzichtbare post achter de kooiverschansings-netten vuurden ze met hun musketten, telkens als het andere schip door de verstikkende kruitdamp heen zichtbaar werd.

Het tussendek bood een geheel andere aanblik.
Langzaam liet Bolitho zijn ogen gaan over de chaos van vernielde beplanking en lugubere overblijfselen die elke vierkante voet dekruimte te zien gaf.
De kanons vuurden nog, maar met groter tussenpozen en minder goed gericht.
. . . . .