Alie Smeding (1890 - 1938) - Enkele van haar boeken

Romans

Hieronder staan enkele van de vele titels, van de hand van Alie Smeding.
Helaas zijn hiervan geen beschrijvingen te vinden, maar ze zijn ondanks de verouderde spelling beslist de moeite waard om te lezen.

• Als een bes in een hofje
• Een menschenhart
• Naakte waarheid
• Sterke webben

Omstreden en vergeten schrijfster uit Enkhuizen
Alie Smeding wordt wel een 'vergeten schrijfster' genoemd.
Dat is zeker niet het geval tijdens haar (korte) leven.
Diverse van haar boeken zijn in die tijd zeer geruchtmakend.

Alie Smeding wordt op 17 juli 1890 in Enkhuizen geboren in het gezin van Take Smeding en Aaltje Rietbergen.
Zij overlijdt op 5 juli 1938 in 's Hertogenbosch en ligt begraven op dodenakker Kovelswade te Utrecht.

Alie Smedings vader is kompasmaker en heeft in Enkhuizen een zaak in scheepsbenodigdheden.
Op school wordt ze uitgelachen, ze is 'dat domme kind'.
Dominee en een ouderling duwen haar op bezoek bij het gezin nog verder naar beneden.
Ze heeft weinig reden tot vreugde, alleen opstellen schrijven vindt ze wel leuk.

Zuiderzeevissers
Vooral in de winter zit de huiskamer bij de Smedings vol met Zuiderzeevissers die hun inkopen hebben gedaan en vele verhalen vertellen.
Alie luistert mee, hoort stof om te schrijven genoeg en gaat dat ook doen.
Voornamelijk voor zichzelf, maar soms leest ze wel eens wat voor aan de vissers die bij haar thuis op bezoek zijn.
En dat wordt gewaardeerd.

Ze wil schrijven, heeft God gebeden om de gave van het schrijven, maar haar eerste verhaaltje wordt door de krant als ongeschikt teruggestuurd.

Vele jaren later komen die eerste verhalen - met pentekeningen geïllustreerd - terecht in 'Grillige schaduwen - Enkhuizer vertelsels' (1930), een bundel met mysterieuze Enkhuizer geschiedenissen uit haar jeugd.

De tien verhalen krijgen een voorwoord mee van, dan inmiddels domineesvrouw, Alie van Wijhe-Smeding te Nieuwveen: "Zo voldoe ik dan ook eindelijk aan het verzoek de 'Grillige Schaduwen', die weliswaar dateren uit de aanvang van mijn schrijversloopbaan, thans gebundeld uit te geven."

'Het boekje is in mineur geschreven', stelt de kritiek vast,
'Enkhuizen is zoo te zien ten eeuwigen dage dood, zonder kans op opstanding'.