Karin Peters - Een tweede kans op geluk

Roman

Fragment:

( . . . )
Victor had het plan het aanstaande weekend naar Frankrijk te rijden en omdat hij geen zin had in zijn flat te overnachten, reed hij vrijdagavond na een uitputtende avond en het gebruikelijke feesten daarna, richting Frankrijk.

Hoe het ongeluk gebeurde zou hij later niet precies kunnen navertellen, in elk geval reed hij achterop een geparkeerde vrachtauto, en het was alleen te danken aan het feit dat hij reeds snelheid had geminderd bij de parkeerplaats, dat de gevolgen niet nog ernstiger waren.

Onder het rijden had hij zijn gordel reeds losgemaakt en daardoor kwam hij in aanraking met de versplinterende voorruit.
Hij werd daarbij vrij ernstig aan zijn gezicht gewond, zijn been raakte bekneld tussen het portier en de hevige pijn deed hem een moment het bewustzijn verliezen.

Judith was die zaterdag in de tuin toen ze de ambulance zag aankomen en stoppen.
Verstard van schrik zag ze de twee broeders de draagbaar uit de auto schuiven en de trappen opkomen.
Haar vader zat op het terras.

Men schoof Victor op het lage rustbed dat daar altijd stond en na enkele ogenblikken in rad Frans instructies te hebben gegeven, verdwenen de mannen.

Judith was haast geruisloos het terras opgelopen en stond stil naast haar vader.
Victors gezicht was gedeeltelijk in verband, maar zijn ene oog keek haar woedend aan. 

"Jullie je zin," zei hij kortaf.
"Ik blijf hier voorlopig." . . .
( . . . )