Edward Multon - De laatste man

Thriller

Fragment

. . . . . . . . . .
In de meest opgewekte stemming naderden zij tegen kwart over twaalf mr. Mikan's Williamsport Country Club en zagen de zwaargebouwde portier nog steeds op zijn post staan.

"Deze man heeft platvoeten," constateerde Cohane.

"Hoe weet je dat?"

"Kan je opmaken uit z'n manier van staan.
Hij zakt wat naar achteren door."

Robledo begreep het niet goed, maar platvoeten interesseerden hem niet.

"Straks zakt ie helemaal door," voorspelde hij zijn vriend kwaadaardig.
"Recht doorlopen, Tim.
Let op de juiste stand voor de camera.
Ik pak meteen aan." 

Het was niet zo druk meer op straat, doch er waren nog wandelaars genoeg, die getuigen werden van de vechtpartij met flitslicht.

Robledo liep zachtjes fluitend regelrecht op de nog niets vermoedende portier toe.
Ondanks het felle licht van de neonlampen boven de Williamsport Country Club, herkende de man zijn slachtoffer van enige uren geleden niet zo gauw.

Toen Robledo hem tot op ongeveer vier passen genaderd was, zag de portier echter wie hij voor zich had, doch op dat ogenblik was het reeds te laat.
Met een sprong van een tijger stortte de jongeman zich op de haastig bukkende portier-uitsmijter.
Zijn linkervuist raakte de man met verpletterende kracht op diens scheve neus, terwijl een direct volgende rechtse de terugdeinzende portier ergens in zijn maagstreek trof.
De gevolgen waren bevredigend.

Kreunend zwaaide de grote kerel op zijn voeten heen en weer, pogend zich weer te herstellen en de razende panter, die hem besprongen scheen te hebben, van repliek te dienen.

"Twee hoog!" schalde de stem van Tim Cohane, "twee hoog, Georgi!"

Robledo begreep hem onmiddellijk.

Twee, drie zware klappen troffen de portier nogmaals in het gelaat.
Er zat Italiaans vuur achter die klappen.
Jeugd tegen "ouderdom".

Met één volledig dichtgeslagen oog trachtte de eens in de ring zo gevreesde Brian Reece zich nog te verdedigen tegen zijn noodlot.
Doch Georgi Robledo, thans zeker van zijn wraak en het succes, hamerde dóór.

Op het moment, dat de portier van de Williamsport Country Club de straatstenen opzocht om vergetelheid te vinden, flitste de lamp van de camera en rende Tim Cohane naderbij.

"Naar binnen!" commandeerde hij, "goed werk, Georgi.
Neen, ik maak de andere opname óók.
Je handen zijn niet vast genoeg hierna.
Schreeuw iets, dan kijken ze allemaal onze kant uit en krijg je een prachtkiek."

Georgi Robledo trapte letterlijk de deur van mr. Mikan's club in.
Met Cohane op de hielen stormde hij langs de bar onder verbaasd geschreeuw en verschrikte vloeken.
Wéér werkte de repeteer-camera.
Tim Cohane kreeg er schik in, maar toen plotseling twee kerels op hem toesprongen, verdween de camera in een zak van zijn regenjas.
Robledo, begrijpend, dat hun stunt geslaagd was en verlangend om met de buit weg te komen, snelde hem te hulp.

Doch het was onnodige moeite.
Nog nooit in zijn leven had Robledo iemand zó snel met een paar tegenstanders zien afrekenen als deze man uit Texas.
Een van de twee aanvallers kreeg een vrijwel onzichtbare stoot, die hem in een onderdeel van een seconde van het strijdtoneel wegvaagde.
Nummer twee kwam in aanraking met een zware sportschoen.
Gillend schoof de getroffen man over de gladde vloer, stoelen en tafels met zich meeslepend.

"Aftocht," zei Cohane laconiek.
. . . . . . . . . .