Oriana Fallaci - Als de zon sterft

Roman

Jij zat de krant te lezen.
Tergend langzaam liet je de krant zakken, toonde je twee blauwe, ouderwetse, aardse ogen, je sceptische, ouderwetse en aardse gezicht, en bromde: 'Wat is er fantastisch, vertel dat nou eens.'

'Maar naar de maan, papa, begrijp je dan niet wat dat lichtpuntje betekent?
Dat we naar de maan gaan, naar andere planeten!'

Tergend langzaam, nog tergender dan daarnet, vouwde je je krant op, legde hem op tafel.
'Het idee alleen al staat me verschrikkelijk tegen.
Waarom zou je naar de maan gaan?
Mensen zullen altijd dezelfde problemen hebben, of ze zich nu op aarde of op de maan bevinden.
Ziek zullen ze altijd worden en slecht zullen ze altijd zijn, zowel op aarde als op de maan.
En verder hoor ik dat er op de maan geen zeeën, rivieren en vissen zijn, dat er geen bossen, velden en vogels zijn: dan zou ik niet eens kunnen gaan jagen of vissen.'

Het zijn de onverzettelijke ideeën van haar behoudende vader, die Oriana Fallaci op zoek doen gaan naar de geheimen van de moderne, geëlectroniseerde samenleving, die met haar ruimteschepen en computers een vergaande invloed uitoefent op moraal en gevoel.

'Als de zon sterft' is een journalistieke ontdekkingstocht achter de schermen van de ruimtevaart vlak voordat de Apollo op de maan landt.

Tussen de vele gesprekken door - met NASA-technici over dierproeven, intake officers over absurdistische psychologische tests en astronauten van de eerste lichting over angst - richt Fallaci regelmatig het woord tot haar vader om zichzelf en de nieuwe wereld om haar heen te verdedigen.

Immers, als de zon sterft, hoe leven wij dan verder?

• Van Oriana Fallaci verschenen eerder 'Penelope trekt ten strijde', 'Brief aan een nooit geboren kind', 'Niets en zo zij het', 'Een man' en 'Insjallah'.